-You give me something-

Rustig banjerde Daniek over het lange strand om Isola heen. Zandkorrels onder haar voeten prikte zachtjes in de huid onder haar voeten, het deed totaal geen pijn maar kietelde wel een beetje. Haar kleine witte jurkje met blauwe bloemetjes wapperde zacht mee met een warm zomer briesje. De zon stond hoog aan de hemel en het was smoor heet. Daniek zocht dan ook het rustige stuk van het strand op want het stuk strand aan het dorp bij de haven was echt vol bezaait met mensen, veel te druk dus. Hier bij de rotsen kwam niet zo vaak mensen om te zwemmen want het was er hier te gevaarlijk voor. Toch was het hier ook niet overal gevaarlijk, er waren wel een paar rustige plekken waar je nog net kon zwemmen zonder tegen de rotsen te worden geknald, dit lag meestal aan hoe de wind stond. Daniek zuchtte even diep. Ze zocht de laatste tijd vaak de rust hier. Daniek was niet de beste in het uitschakelen van anderen hun gedachten, ze had het daar vaak erg moeilijk mee. Ze sprong nu op een rots en ging via rotsen verder, op haar blote voeten. Het veiligste was om over de droge stukken rots te lopen want daar kwamen dan meestal niet de golven en het water die je hard ondersteboven konden slaan, maar ook omdat het daar dan minder glad was. Het was wel eens gebeurt dat er hier iemand niet goed oplette waardoor het hier overspoeld werd met reddingsboten. Dit overkwam dan meestal wel de toeristen, de bewoners hadden wel aangeleerd voorzichtig te zijn. Stap voor stap liep Daniek voorzichtig over de rotsen. Het water was vandaag behoorlijk rustig, de droge plekken op de rotsen waren ook groter dan anders. Opnieuw zuchtte Daniek diep. Ze dacht heel diep na over van alles en nog wat. Waar ze nog het meeste over na dacht was die middag in het eethuis waar die helhond binnen kwam. Ze had die helhond echt heel eng gevonden en was ook echt bang voor hem. Met Jeffrey ging het gelukkig wel goed, hij had geen ernstige dingen opgelopen maar hij was er wel door getraumatiseerd. Deze ochtend was ze nog bij hem langs geweest en had ze hem alles verteld over alle rare wezens op Isola. Ook had ze zijn gedachten weer per ongeluk kunnen horen, daarin kwam ze weer te weten dat hij haar leuk leuk vond. Dit was altijd het probleem voor Daniek, de reden waarom Daniek bijna nooit een vriendje had of waarom het altijd een korte relatie was. Ze kon ook hun gedachten lezen en dat was altijd het probleem geweest in haar relaties. Soms dacht Daniek dat zij waarschijnlijk nooit echt een serieuze relatie zou kunnen hebben vanwege dit gedoe tenzij het een heks (tovenaar) was of een vampier. Vampieren waren alleen geen optie. Die werden gehaat hier op Isola, er waren zelfs inwoners op Isola die hier speciaal zijn komen wonen omdat hier geen vampieren kunnen komen. Ooit is er een schild door heksen om Isola geplaatst waardoor vamps hier niet konden komen en daar waren ook veel mensen bij om, inclusief Daniek. Heksen (tovenaars) konden alleen wel maar ja, dan moest je eerst een leuke en lieve jongen vinden die perfect bij haar paste. Wel kon Daniek de gedachten van Meerminnen, Weerwolven en Helhonden horen. Al lukte het bij Minaye vaak erg goed om haar gedachten uit te schakelen, dit kwam waarschijnlijk omdat zij al Danieks beste vriendin was sinds heel erg lang. Helhonden hadden vaak heel veel controle over hun gedachten, zij konden hun gedachten voor gedachtelezers zelf uitzetten, maar dat deden ze natuurlijk niet want zo konden ze ons lekker plagen. Die helhond uit het eethuis deed dat dan ook, met seksuele gedachten Daniek pesten. Dat was iets waar Daniek nooit zo goed tegen kon. Ze vond nu een rustig plekje tussen de rotsen op het zant waar het water rustig was. Ze liep met haar voeten het water in dat rustig over het zand ademde. Ze draaide nu haar lichaam om om te zien of iemand meekeek en trok daarnaar haar jurkje over haar hoofd heen. Ze gooide het jurkje de droge rotsen op en draaide zich weer om. Haar licht blauwe bikini was nu te zien. Ze liep langzaam nog iets verder het water in tot net boven haar knieën. Ze boog zich nu voorover en maakte een kommetje van haar hand waarmee ze water over zichzelf heen goot. Ze bleef zo even staan tot ze opeens kort een paarse staart op het wateroppervlak zag schitteren. Een glimlach sprong op Daniek haar gezicht. Dat moest wel Minaye zijn. Ze deed wel een paar stappen terug voor moest Mina het plan hebben haar bij haar voeten te pakken ze zo in het water te laten vallen..